Μπαμπούλας Α.Ε. (2001)
Monsters, Inc. (2001)Σκηνοθεσία: Πιτ Ντόκτερ
Ηθοποιοί: Τζον Γκούντμαν, Μπίλυ Κρίσταλ, Στιβ Μπουσέμι, Μαίρη Γκιμπς
Η 4η ταινία της Pixar είναι μια διασκεδαστική κωμική περιπέτεια φαντασίας, η οποία αποτελεί ύμνο στο θάρρος και προσφέρει αξιόλογα μηνύματα για την ευσυνειδησία, τη φιλία, την αγάπη, τη δύναμη του γέλιου και την καινοτομία. Το Μπαμπούλας Α.Ε. (2001) είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του στούντιο που δεν σκηνοθέτησε ο Τζον Λάσιτερ. Αντ’ αυτού αποτέλεσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πιτ Ντόκτερ. Ο Ντόκτερ αργότερα δημιούργησε για την Pixar τα βραβευμένα με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων Ψηλά στον Ουρανό (2009) και Τα Μυαλά που Κουβαλάς (2015), ενώ το 2018 ανέλαβε τη θέση του Λάσιτερ ως επικεφαλής δημιουργικού του στούντιο. Συν-σκηνοθέτης ήταν ο Λι Άνκριτς, σκηνοθέτης των μεταγενέστερων, επίσης βραβευμένων με Όσκαρ Toy Story 3 (2010) και Coco (2017).
Η ταινία το 2002, έγινε μια από τις τρεις πρώτες παραγωγές που προτάθηκαν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων. Οι άλλες δύο υποψήφιες ήταν το Jimmy Neutron (2001) και το Σρεκ (2001), το οποίο και κέρδισε το βραβείο. Επιπλέον, η ταινία βρέθηκε στην κορυφή της λίστας των πιο επιτυχημένων εισπρακτικά ταινιών κινουμένων σχεδίων από υπολογιστή.
Τα καλλιτεχνικά στοιχεία
Ακολουθώντας την παιδική διάθεση, τη δράση και τα κωμικά στοιχεία της ιστορίας, η γοητευτική, υποψήφια για Όσκαρ μουσική επένδυση του Ράντι Νιούμαν διασκεδάζει με ζωηρούς jazz ρυθμούς και κεφάτες, ρετρό μελωδίες. Εξίσου συναρπαστικός είναι και ο ευρηματικός, λεπτομερής σχεδιασμός. Το ιδιαίτερα ανεπτυγμένο παράλληλο σύμπαν, κατοικείται από ως επί το πλείστον χαριτωμένα και αστεία τέρατα κάθε μορφής, μεγέθους και χρώματος. Οι εξαιρετικές φωνητικές ερμηνείες, το έξυπνο, άμεσο χιούμορ και η πρωτοποριακή απόδοση υφών, σκιών και κινήσεων, χαρίζουν ζεστασιά, οικειότητα και φυσικότητα στους φανταστικούς χαρακτήρες.
Η πλοκή της ταινίας Μπαμπούλας Α.Ε. (2001)
Μέσα από πόρτες που οδηγούν στις ντουλάπες των παιδικών δωματίων όλου του πλανήτη, οι επαγγελματίες Φοβιστές του κόσμου των τεράτων, εισβάλουν στην ανθρώπινη διάσταση. Εκεί, φοβίζουν τα παιδιά και συλλέγουν τις κραυγές τους. Ταυτόχρονα αποφεύγουν με κάθε κόστος την επαφή με αυτά και τα αντικείμενά τους, καθώς πιστεύουν πως τα παιδιά είναι τοξικά.
Εν μέσω μιας μεγάλης ενεργειακής κρίσης, ο ευχάριστος και χαλαρός Σάλι, ο κορυφαίος Φοβιστής της εταιρείας ενέργειας Μπαμπούλας Α.Ε., ανακαλύπτει πως ο ανταγωνιστής του, ο πονηρός Ράνταλ, έχει αφήσει ενεργοποιημένη μία πόρτα. Από εκεί εισέρχεται στο εργοστάσιο ένα μικρό κοριτσάκι. Αποτυγχάνοντας να αφήσει το παιχνιδιάρικο παιδί πίσω στο δωμάτιό του, ο Σάλι ζητά βοήθεια από τον καλύτερό του φίλο, τον γεμάτο ενέργεια αλλά και ανησυχίες, Μάικ.
Όταν η νεαρή εισβολέας γίνεται αντιληπτή από τα υπόλοιπα τέρατα, εκείνα τρομοκρατούνται. Τότε οι δύο φίλοι την κρύβουν προσωρινά στο σπίτι τους. Εκεί, ο Σάλι περνά χρόνο με το παιδί, το οποίο ονομάζει Μπου και συνειδητοποιεί πως όσα πίστευε για το είδος της ήταν ήταν λανθασμένα. Κατά την προσπάθειά τους να επανακτήσουν την πόρτα που οδηγεί στο δωμάτιο της Μπου, ο Σάλι και ο Μάικ ανακαλύπτουν πως μέσα στην εταιρεία λαμβάνει χώρα ένα απάνθρωπο σχέδιο που στοχεύει στην αύξηση της παραγωγής ενέργειας.
Πρότυπα και μηνύματα
Από την αρχή της ταινίας, ο υπερμεγέθης Σάλι, αν και τρομάζει τα παιδιά καλύτερα από τον καθένα, επιδεικνύει καλοσύνη, φιλικότητα, σεμνότητα, σύνεση και περιβαλλοντολογική συνείδηση. Παρά την ειλικρινή αφοσίωση του στην εταιρεία και στον κόσμο του, έχει το κουράγιο να διατηρεί τις ηθικές του αξίες, ακόμα και όταν αυτές διακινδυνεύουν την καριέρα του και το μέλλον των τεράτων.
Επιπλέον, μέσα από την πατρική σχέση που αναπτύσσει με την Μπου, ο Σάλι βλέπει διαφορετικά τόσο τον κόσμο του όσο και τα παιδιά. Επίσης, αντιλαμβάνεται και το πώς αυτά τα δύο στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους, ανακαλύπτοντας έτσι μια εναλλακτική πηγή “καθαρής” ενέργειας, η οποία έχει να προσφέρει οφέλη και στις δύο πλευρές.
Ο Μάικ είναι έξυπνος και ενθουσιώδης, χωρίς όμως να αποτελεί εξίσου ισχυρό πρότυπο με τον Σάλι, καθώς αποφεύγει τις ευθύνες του, χρησιμοποιεί δικαιολογίες και γίνεται συχνά κυνικός. Αν και δεν συμφωνεί πάντα με τον λογικό και υπεύθυνο Σάλι, στο τέλος αποδεικνύεται πιστός και αφοσιωμένος φίλος, ο οποίος έχει το θάρρος να παραδεχτεί πως έκανε λάθος και να πράξει το σωστό.
Η Μπου, το αξιαγάπητο και αθώο δίχρονο κοριτσάκι, είναι ιδιαίτερα ηρωική. Μακριά από την ασφάλεια του σπιτιού της, καταφέρνει να ξεπεράσει τον βαθύ και δικαιολογημένο φόβο της για τον προσωπικό της φοβιστή. To μικρό παιδί βρίσκει τη δύναμη και τη γενναιότητα να του αντισταθεί, αλλά και να τον πολεμήσει προκειμένου να σώσει τον καλό της φίλο, Σάλι.
Monsters University (2013)Μικρού Μήκους:
